پیشانی، مرکز استخبارات و مرکز اعلام عواقب و امور فردی و نوعی انسان است که بیش‌ترین مسایل مرتبط با آدمی را می‌شود از آن استنباط نمود. باطن فرد را می‌شود از پیشانی وی به دست آورد. بلندی پیشانی، عظمت روح را باز می‌نماید؛ چنان‌چه با تاسّی همراه نباشد، وگرنه سستی را می‌رساند. پیشانی کشیده، خیلی خوب است؛ ولی در صورتی که کشیدگی آن بیش از اندازه باشد، از نقص عضوی مانند معده یا مغز یا عضوی دیگر خبر می‌دهد. پیشانی بلند و چابک، کم‌تر در میان افراد دیده می‌شود و بیش‌تر پیشانی‌ها کوتاه یا متوسط است.
در پیشانی دو گونه خط وجود دارد: خط‌های افقی و عمودی. این خط‌ها به گاه اخم، به‌خوبی دیده می‌شود. در حاشیه گونه نیز خطوطی است که برخی از زمینه‌های باطنی را می‌توان از آن دانست.
خطوط شکسته بر روی پیشانی، در شناخت خصوصیات اخلاقی، به روان‌شناس کمک می‌کند. از این خط‌ها می‌توان فهمید آیا فرد قوت قلب، صدق و بخشش دارد یا خیر.
پیشانی یا صاف است یا خمیده. پیشانی خمیده از مکار بودن فرد و دیگر مشکلات اخلاقی می‌گوید. در فصل جوانی خطوطی پنهان در پیشانی است که به گاه پیری ظاهر می‌شود و کسی که دانش توسم می‌داند، این خطوط را در فصل جوانی باز می‌یابد. مشاهده این خط‌ها در شناخت ویژگی‌های فرد، نقشی مهم دارد. زمینه‌های معرفتی و آگاهی فرد و نیز مغیبات را از این خط‌ها می‌توان به دست آورد و از آن می‌توان به باطن و دل افراد نفوذ نمود. چنین آگاهی‌هایی از دهش‌ها و امور اعطایی خداوند به برخی از بندگان برگزیده خود است که آن را نمی‌توان از صفحه کاغذی فرا گرفت.